ความกลัว ก็เหมือนกับเป็บซี่แช่เย็น ถูกกดไว้อยู่ในขวด และโดนเขย่า คนเปิดก็คิดแต่กลัวเป๊บซี่ระเบิดพุ่งเลอะมือ และเสียน้ำเป๊บซี่ไปครึ่งขวด ด้วยความขี้เกียจเช็ด และขี้เกียจคิด ว่ามีวิธีเปิดขวดโดยที่น้ำเป๊บซี่ไม่ระเบิดหกเลอะเทอะไม๊ ก็เลยเสนอว่าไม่ต้องเปิดและแช่เย็นไว้อย่างเดิม หารู้ไม่ ถ้าคงสภาพเป๊บซี่ไว้อย่างนั้น ขวดอาจจะแตกไปด้วย เศษขวดแก้วกระเด็นถูกเนื้อตัวหน้าตาเลือดออกซิบ ๆ
ความกลัวที่ถูกกดไว้ ความจริงอาจจะไม่ใช่ความกลัวที่แท้จริง มันคือความกลัวที่จำเป็นต้องกลัว คือยอมที่จะกลัว เพื่อแลกกับสิ่งอื่นที่สำคัญกว่า ในเมื่อมันคือความกลัวที่ไม่จริง ความกลัวที่ถูกสร้างขึ้น มันคือพลังงานศักย์ของความกลัว ที่พร้อมจะเปลี่ยนเป็นพลังงานจลน์ ที่รุนแรง
ความกลัวที่จะเปิดขวดเป๊บซี่ต่างหากคือความกลัวที่แท้จริง เป็นความกลัวที่โง่เขลา คือไม่รู้จักจัดการกับความกลัวนั้น
เรามาลองดูต่อกันไปว่า สุดท้ายแล้ว ความกลัวที่โง่งม จะถูกจัดการโดยตัวของมันเองอย่างไร หรืออาจจะ ปิ๊งงงง หายโง่ได้เอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น