ว่าด้วยเรื่องการไม่นับถือศาสนา

มีเพื่อนหลายคนบอกว่าพุทธที่นับถือมาแต่เด็ก ไม่ได้ยินยอมพร้อมใจ พ่อแม่ยัดเยียดให้ ไม่ได้ศึกษามาจริงจังจะให้เขื่อได้อย่างไร พระสวดฟังรู้เรื่องเหรอ บลา ๆๆ

ผมบอกว่า ผมคิดว่าผมนับถือทุกศาสนานะครับ ศาสนาละนิดศาสนาละหน่อย เลือก ๆ มาเฉพาะข้อสอนที่จะใช้กับเหตุการเฉพาะหน้า เน้นที่จิตใจไม่ใช่พิธีกรรมอ่ะครับ


คือผมไม่ค่อยใส่บาตรนะ ไม่เคยถวายข้าวพระที่บ้านเลยด้วยซ้ำ ไปวัดนี่หลัง ๆ นับครั้งได้ แต่เวลามีทุกข์ก็ได้แต่นึกถึงบทเรียนทางศาสนาที่เคยเรียนตอนเด็ก ว่ามีอะไรบ้าง ก็พุทธ คริสต์ อิสลาม เต๋า เซน สอนอะไรมาบ้าง นำหลักไหนมาใช้อธิบายตัวเราเองได้บ้าง


เค้าก็สวนผมกลับมาว่า การที่เราพูดว่า เรานับถือ ที่คำสอน ไม่เน้นพิธีกรรม มันดูแล้วคนพูดเท่ห์ ฉลาด ไม่งมงาย .....

บางคนบอกว่าศาสนาที่นับถือมาตอนเด็กไม่ดี เปลี่ยน ๆๆๆ ผมว่าความจริงแล้วเป็นสิทธิ์ คุณจะนับถือหรือไม่นับถือก็ได้ แต่ก่อนจะเปลี่ยน ศึกษาสิ่งที่นับถือมาแต่เด็กดีแล้วหรือยัง ไม่ต้องถึงเปรียญ9 หรอก เอาแค่หลักการและเหตุผลที่เค้าสอนบางข้อผิวเผินได้ก็พอแล้ว

ศาสนาทำหน้าที่จรรโลงใจเวลาที่คนมีทุกข์ ศาสนาแต่ละศาสนาก็จะมีวิธีการพูดอธิบายสิ่งที่มันเป็นอยู่ในชีวิตคนที่ไม่เหมือนกัน แล้วแต่ว่าคน ๆ นั้นจะเชื่อและสบายใจกับหลักคิดไหนแค่นั้นเอง

ชิวิตที่มันผ่านมาอันทุกข์ระทม ถ้าผมไม่มีหลักคิดทางศาสนา ยังไม่แน่ใจว่าจะผ่านมันมาได้ ไม่ได้นึกอยากเท่ห์อย่างที่เค้าบอก แค่อยากอยู่ให้รอดในความทุกข์แค่นั้นเอง