ลุยรถเมล์

ลุยรถเมล์เป็นคำพูดที่แม่ผมใช้เวลาที่จะต้องไปธุระโดยการโดยสารรถเมล์ ประสบการณ์เมื่อวานนี้ทำให้ผมย้อนนึกถึงคำ ๆ นี้ขึ้นมาอีก

เมื่อวานขึ้นรถร่วม รถดูสะอาด พัดลมใช้ได้ทุกตัว เสียที่คนขับ ขับเร็วออกขวาตลอด

กระเป๋ารถเป็นผู้หญิงผิวดำ ๆ แต่ใจดีมาก พอมีคนจะลงกระเป๋าจะกดออดให้เอง กดยาว ๆๆ กดหลายครั้ง มีอยู่ป้ายนึงคนขับอยู่เลนสองจากซ้าย กระเป๋าถามจะเข้าป้ายไม๊คือรถมันติดอยู่คนขับตอบว่าจะเข้าได้ไงล่ะ กระเป๋าสวน ไม่เข้าก็เปิดประตูเด้

อีกครั้งรถขึ้นสะพานข้ามแยกตอนอยู่กลางสะพานมีคนกดออด คือกะจะบอกว่าลงป้ายถัดไปนะ คนขับมันถาม จะลงเลยไม๊ล่ะ

มีอยู่ป้ายนึงไม่มีคนลงแต่มีคนโบก รถอยู่เลนสองจากซ้าย ไม่จอดไม่เปิดประตู ผมเห็นสีหน้าผู้หญิงคนที่จะขึ้นรถดูสิ้นหวังอย่างแรง มันเป็นช่วงเย็นที่รอรถยาก เธอคนนั้นคงกลับบ้านช้าไปอีกสักชั่วโมงมั้ง พอเลยมาอีกเป็นแยกที่รถเมล์คันนี้จะต้องเลี้ยวซ้ายแต่ติดไฟแดงอยู่ ผมเห็นคนวิ่งมาขึ้นรถคันอื่นสายอื่นคือวิ่งมาจากป้ายเมื่อกี้แระ แต่ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้วิ่งมาขึ้นคันนี้นะ เพราะประตูไม่เปิด เธอคนนั้นคงคิดว่าวิ่งมาก็ไม่รู้จะได้ขึ้นหรือเปล่า

ชาตินี้จะได้เห็นคนไทยได้ขึ้นรถเมล์ดี ๆ ไม๊วะ