สมัยชุนชิว เจี้ยจือทุยเป็นองครักษ์ขององค์ชายเหวินกง แห่งแคว้นจิ้น ตอนวัยเยาว์เกิดความวุ่นวายทางการเมือง เหวินกงต้องลี้ภัยไปอยู่ต่างแดนเป็นเวลานาน
ครั้งหนึ่ง เหวินกงเกิดล้มป่วย หมอบอกว่าสาเหตุเกิดจากพักผ่อนไม่เพียงพอและขาดสารอาหาร จะต้องบำรุงด้วยเนื้อสัตว์จึงจะหาย เวลานั้นลี้ภัยอยู่ในพื้นที่กันดาร ไม่สามารถหาเนื้อสัตว์มาเสวย เจี้ยจือทุยจึงเฉือนเนื้อที่น่องของตนปรุงเป็นอาหารให้เหวินกงเสวยครั้นเหวินกงหายเป็นปกติ ทุกคนก็รีบเดินทางต่อไป เหวินกงเห็นเจี้ยจือทุยเดินช้ากว่าคนอื่น จึงถามด้วยความแปลกใจว่า “จือทุย เจ้าเป็นคนเดินเร็วที่สุด ไฉนวันนี้จึงเดินช้านัก” เจี้ยจือทุยได้แต่ยิ้มไม่ตอบอะไร คนรับใช้คนหนึ่ง
ได้ชี้ไปที่น่องของเจี้ยจือทุยพลางบอกว่า “อาหารที่องค์ชายเสวยปรุงจากเนื้อที่น่องเขานั่นเอง” เหวินกงตกตะลึงตบบ่าของเจี้ยจือทุยด้วยความรู้สึกขอบคุณจนน้ำตาคลอ คิดว่าได้ครองแผ่นดินเมื่อไหร่จะประทานรางวัลอย่างถึงที่สุด
19 ปีต่อมา โดยความช่วยเหลือของแคว้นฉิน ในที่สุดเหวินกงก็ได้เป็นเจ้าผู้ครองแคว้นจิ้น เรื่องแรกที่เหวินกงคิดจะทำ ก็คือตอบแทนความดีของเจี้ยจือทุย จึงส่งคนไปเยือนเจี้ยจือทุย ทว่าเขาและมารดาได้ไปจำศีลอยู่บนเขาเสียแล้ว เหวินกงจึงสั่งให้ออกค้นหาที่อยู่ของเจี้ยจือทุย ในที่สุดก็รู้ว่าสองแม่ลูกอยู่บนเขาหมินซัน แต่เจี้ยจือทุยไม่ยอมลงจากเขา แม้เหวินกงจะขอร้องอย่างไรก็ตาม พวกขุนนางจึง
เสนอแผนให้เผาป่า ยังไงเสียเขาก็ต้องหนีลงมาแน่ เหวินกงจึงสั่งให้วางเพลิงเผาป่าเมื่อไฟสงบคนของเหวินกงขึ้นไปบนเขา ได้พบแต่ศพ 2 ศพถูกเผาจนไหม้เกรียม “เพื่อนรัก อภัยให้ข้าเถิดที่โง่เขลา
เหวินกงกอดศพร่ำไห้ หลังจากนั้นก็ออกคำสั่งไปทั่วประเทศให้วันนั้นเป็นวันเช็งเม้ง เพื่อรำลึกถึงความซื่อสัตย์ภักดีของเจี้ยจือทุย โดยให้ทุกคนถือศีลกินเจอุทิศกุศลไปให้ ต่อมาเทศกาลเช็งเม้งได้แปรเปลี่ยนเป็นการไหว้บรรพบุรุษตราบจนทุกวันนี้
http://www.mindcyber.com/nitan/good/good_1124.php
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น