วันพุธที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2555

ความคิดเห็นทางการเมืองของพ่อผมเอง

พ่อมักจะฟังข่าวจากวิทยุตอนเช้า ๆ สมัยก่อนมีรายการชื่อ คุยโขม่งหกโมงเช้า ของลุงดุ่ย ณ บางน้อย ชื่อจริง อำนาจ สอนอิ่มสาตร์ ผมก็จะได้ฟังไปด้วย ยังเด็ก ๆ ก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมาก รู้แต่ พ่อชอบฟังลุงสมัคร ชอบสิ่งที่ลุงหมัก คิด และ พูด แล้วก็บ่นเสียดายว่า ไม่ค่อยได้มีโอกาสทำงาน พ่อมักพูดเสมอว่า

  • ไม่มีใครดีไปกว่าใคร เวลาเลือกตั้งก็เลือกคนที่คิดว่าเลวน้อยที่สุด
  • ใครจะได้เป็นนายกฯ เราก็ต้องซื้อข้าวกินเองอยู่ดี
ตอนนั้นเวลาผมมองไปที่นักการเมืองก็เทา ๆ ไม่มีใครดีไปกว่าใครจริง ๆ ความขัดแย้งมันก็ไม่ได้แรงเท่าทุกวันนี้ มันเหมือนประชาชนก็อยู่ต่างหากจากการเมือง ใครจะเป็นอะไรก็เป็นไป เลือกตั้งทีก็ว่ากันที รัฐประหารมั่งกบฏมั่ง เราก็ไม่รู้เรื่องประชาชนไม่เกี่ยว ความเห็นส่วนตัวของเด็กคนนึงน่ะครับ

ตอนนี้เหมือนคนถูกผลักให้เลือกข้าง ขัดแย้งกันรุนแรง ความเชื่อต่าง ๆ ถูกยัดใส่หัวและชี้หน้าด่ากัน บางทีก็ไม่พิจารณาให้ดี ว่ามันจริงไม๊ อธิบายก็ไม่ค่อยฟัง และมักจะเปลี่ยนไปด่าเรื่องอื่นต่อ

บั้นปลายของชีวิตพ่อชอบทักษิณมาก นโยบายต่าง ๆ ถูกเอามาปฏิบัติ พ่อจะสังเกตรอบ ๆ บ้าน พ่อบอกว่าพวกเด็กแว๊นลดลงเยอะ พวกพฤติกรรมน่าสงสัยว่าจะเกี่ยวกับยาเสพติดก็หายไป พ่อเริ่มป่วยตอนต้นปี49 ผมไม่ค่อยแน่ใจว่าพ่อรู้เรื่องที่ทักษิณถูกตั้งม๊อบไล่ไม๊ ตอนถูกรัฐประหารผมก็บอกแกนะ แต่แกรับรู้แค่ไหนไม่มั่นใจ แต่ที่ผมแน่ใจอย่างนึงคือ ถ้าแกยังมีชีวิตอยู่ แกเป็นเสื้อแดงชัวร์ อิอิ เสียดายแทนพ่ออยู่อย่างนึงคือ พ่อไม่ทันได้เห็นลุงหมักเป็นนายกฯ คิดอีกทีก็ดีเหมือนกัน แกจะได้ไม่ต้องเห็นเรื่องแปลกประหลาด นายกฯทำกับข้าวออกทีวีเป็นเรื่องร้ายแรงมาก ต้องหลุดจากตำแหน่งกันเลยทีเดียว

ไม่มีความคิดเห็น: